Mis mij... maar niet veel

Mis me

Niet teveel

En denk na over het gemis.

Is het de goede momenten met elkaar,

Een herinnering, een verbondenheid, een gebaar?

Of de warmte van een blik, een stille zwaai?

Is er een echte leegte ontstaan,

Of was het tijdverdrijf, stond ik slechts paraat?

Een aanwezigheid zonder vraag,

Een schaduw in een overvolle kamer?

Er is nu zoveel voorbij gegaan.

Eerlijk gezegd, er was niet enkel zon,

Ook stormen, woorden die sneden,

Onbegrip dat muren bouwde, stilte die verstarde.

Maar tussen die barsten,

Was er ook licht, een glimp van wie we waren.

Een vonk, een echo van iets groots en klein,

Een poging, een houvast, een lijn.

Mis me,

Maar alleen waar het zin heeft.

In momenten van waarheid, van wezenlijke pijn.

Waar ik niet slechts een naam was,

Maar een stukje van je hart, een deel van je zijn.

Mis me,

Maar draag het licht van onze tijd.

Weet dat, terwijl ik er was,

Het de bedoeling was

Om samen te zijn, écht samen—

Niet alleen naast elkaar, maar met elkaar.

Het leven is geen eeuwig belofte,

Het is een dans van nu en straks.

Dus laten we de tijd die ons gegeven wordt,

waardevol maken, met lachen, tranen, delen.

Wanneer iemand gaat,

Treur niet te lang om lege stoelen.

Zie het als een herinnering

Aan wat gevuld was, wat goed was, wat echt was.

Dankbaarheid is een stille gids,

een harte balsem, een sterke begeleider.

Met degenen die hier nog zijn,

Laten we nieuwe verhalen schrijven,

Nieuwe momenten bouwen,

Hand in hand door het nu bewegen.

Voor het leven is rijker

Wanneer we kiezen om te zien

Wie we zijn, samen, in het licht van vandaag.

Dus mis me,

Maar leef—leef alsof ik kijk

En glimlach om wat jullie cre?ren.

Voor het mooiste eerbetoon aan liefde

is voortleven met een open hart.