The longest 10 days of my life, or: my introduction to meditation

(for Dutch please scroll down)

Mindfulness is hot. More and more often you hear and read about training courses and workshops, where you learn to live more consciously, based on different meditation techniques. I also wanted to learn to live more consciously and had already started meditating a number of times. Without success. Time and time again those damned issues of the day distracted me. I stopped as many times as I had started.

Be careful what you promise yourself

Yet I continued to be drawn to meditation. "If I quit my job, I will do a meditation course in Asia," I once promised myself. At that moment that was something very remote, as I was in the middle of a dream job. But also dream jobs have an expiry date and that's how, one day, I ended up in the plane to Sri Lanka. On my way to the meditation course I had promised myself years ago in a split second.

Creative ways of counting the days

The result? I've learned how to meditate! But not only that. I've also learned to count the days in all kinds of creative ways. Because sitting still for 10 days with your eyes closed takes a long time. A very long time. I counted the hours, the minutes, 7 to go, 6 to go, or I calculated that on day 1 I still had 10 times longer to go, and 5 times on day 2. From day 3 it started to look a bit better, because from that moment on it was three times and a bit as much. Or: tomorrow around this time we're almost halfway, the day after tomorrow around this time we're halfway and the next day we're over halfway. Slowly, time crept by, while I was constantly wondering why for God's sake I decided to do this.

It may be clear. It was a tough undertaking. But believe me: it was worth it.

A ban on any kind of contact with your fellow students

Let me start with the easy part: The Silence, or the "Noble Silence". This is not only a ban on conversation with your fellow students, but a ban on any kind of contact. Eye contact, faint glances, a smile, hand something over to someone, keeping a door open? All forbidden. You're expected to walk pass each other with a bowed head, so you don't get tempted. It's part of the whole process of gaining self-insight, to clear your head and not to influence each other. I really thought it was a relief. To not have to be social, to not tell your life story again for the 185 trillionth time, to not have to be funny, polite or friendly to someone you'll never see again... but nicely and easily cruising around in your own world, without worrying about what others might think about you.

The peace of being completely shut off from the world

I also found it a relief to be completely shut off from the world. Upon arrival at the center you hand in all your personal belongings. Your phone, books, tablet, writing utensils, everything that could distract your thoughts goes into a large steel box with a lock on it. This, too, has an underlying thought: it would make it easier to get deeper and closer to yourself. It takes a bit of time getting used to, accostumed you are to grab your phone a hundred times a day. WhatsApp, Facebook, Instagram, E-mail, newspaper, TV, all day long we get a huge flow of information thrown at us and we are always looking for knowledge and contact. It gives so much peace to be sealed off from it. And that's how you invent other things to do during your (very little) free time. You wash some clothes by hand, sweep the hallway, clean the toilets, practice a handstand, floss your teeth more thoroughly than ever, clean up your toiletry bag again ... and after a few days you're able to not do anything at all and simply "be".

A plate of rice with lentils and chili peppers for breakfast

Then the part that's not as terrible as it seems: getting up very early. At 4 o'clock in the morning the alarm goes off, at 4:30am the first of the five (!!) daily meditation sessions starts. Since you go to bed at 9pm, waking up at 4am is fine and I was often awake before the alarm clock (read my blog about getting up early here)

After the first morning session, you have breakfast at 6:30am. No coffee with a fried egg or a bowl of yogurt with fruit, but, BOOM, a plate of rice, lentils, beans, vegetables and chili peppers. Then, at 11am, after number two of the five meditation sessions, you get your lunch. Again rice with accessories. At 5pm a banana with a cup of tea, and that's the food you get, since self-brought food is strictly forbidden. Sounds heavy, but the human body adjusts quickly. Besides that, you sit on your ass with your eyes closed the whole day, so you do not really burn a lot of calories either.

Spiders as big as my hand and many, many leeches

The basic facilities were a bit of a shock. And let basic here be an understatement. When I stepped into my "kuti", it was the first of many times that I thought: "what am I doing here?" A concrete cubicle. A frayed curtain serving as a door. A stone raising with a thin, stale mattress to sleep on. Thick, moist air. Bars in front of the windows. It felt like I had entered an episode of Prison Break. Not to mention the shared bathrooms and toilets. Spiders as big as my hand, many, many leeches, lots of mosquitoes and a lost huge cockroach.

Ten-and-a-half hours meditating is a physical hell

Then the heavy - but at the same time most important - part: meditating. From the 17 hours that you were awake, you meditated 10?. Ten-and-a-half hours! That is 10 ? hours with your eyes closed trying to clear your head. That is 10 ? hours of sitting until you do not know how to do it anymore. Your ass, your knees, your neck, your back, your legs, everything, really EVERYTHING hurts, is stiff and cracks. Already on day 2 I couldn't bear it anymore and I asked for a meditation chair. A small wooden chair with a much too low and straight back. Ergo: still far from comfortable, but it improved my life a few percent.

A salient detail is that it's an important part of this meditation technique, to stay in the same position for as long as possible - without moving one little pinkie. This has to do with the underlying theory of Vipassana, as this technique is called and what means "seeing things as they really are". On day 4 you had to stay without moving for two hours and from day 5 on you had to do the same... three times a day. Conclusion: physically it was hell.

Frustration and terribly elongated boredom

Besides that, 10 ? hours of meditation is also really very boring! Can one die of dullness? Because then I certainly left to the other side about 673 times. The morning sessions (one of 2 hours and one of 3 hours) and evening sessions (one of 1 hour and one of half an hour) were doable. An hour of meditating, walking around, meditating a bit more, reflecting a bit on life or remembering nice moments, ending with a little meditation. But the afternoon sessions lasted 4 hours and killed me. Frustration and terribly elongated boredom. Every day I dreaded those sessions and every time I came out of them totally worn out.

Learn how to meditate in a hardcore way

Vipassana is one of the two meditation techniques that the Buddha taught after his enlightenment. The program I followed was worked out by him and is now, thousands of years later, still almost identically taught in the more than 100 Vipassana centers around the world. However, the technique is not linked to Buddhism, or any other religion. No money is ever charged for following a Vipassana course. Not even for food or stay. All expenses (may only) be paid by former students who have followed the 10-day course, have had good results and want to give others the chance to benefit from it. I think it's a beautiful thought.

Now the key question: did I get what I hoped for? I can only answer YES wholeheartedly. I've learned how to meditate in a hardcore way! Nothing of that handy dandy meditation that I had tried before, but serious shit with energy flows - free flow - that you feel through your body and gives you the feeling of weightlessness.

105 hours of practice on meditation

The first time I felt this, on day 5, I just thought: "OK, this is my imagination. The dullness has taken over my brains and I'm slowly starting to become crazy." But then I managed again. And again. And now I manage to activate that flow in my body the whole time. And no, I'm not out there. I've practiced on it very hard for 105 hours.

Of course, the experience itself was also very special. Imagine: sitting there as a white giantess between 25 Sinhalese females of 1 meter 55. And even though you have no contact with each other, you can see and feel that everyone is having a hard time. That creates a band that requires no words.

Giving up was not an option, no matter how heavy it would be

And last but not least. The challenge. I had said to myself that giving up was not an option, no matter how heavy it would be. The thrill that I've done is unaffordable. I feel that I can take on the world.

And you? Do you see yourself doing a 10-day meditation course or do you think "never of my life"? I am curious about your ideas and possible experiences!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mindfulness is hot. Steeds vaker hoor en lees je over trainingen en workshops, waarbij je aan de hand van verschillende meditatietechnieken bewuster leert leven. Ik wilde ook bewuster leren leven en was al een aantal keren begonnen met mediteren. Zonder succes. Telkens weer leidde die vermaledijde waan van de dag mij af. Ik stopte net zoveel keren als dat ik begonnen was.

Kijk uit met wat je aan jezelf beloofd

Toch bleef meditatie me trekken. “Als ik stop met mijn baan, dan ga ik een meditatiecursus in Azi? doen,” beloofde ik mijzelf ooit. Op dat moment een ver-van-mijn-bed-show, ik zat middenin een droombaan. Maar ook droombanen hebben een houdbaarheidsdatum en zo kwam het dat ik op een dag in het vliegtuig naar Sri Lanka zat. Onderweg naar die meditatiecursus die ik mezelf jaren ervoor in een split second beloofd had.

Creatieve manieren van de dagen aftellen

Het resultaat? Ik heb leren mediteren! En hoe. Maar dat niet alleen. Ik heb ook geleerd om op allerlei creatieve manieren de dagen af te tellen. Want 10 dagen stilzitten met je ogen dicht duurt lang. Heel lang. Ik telde de uren, de minuten, nog 7 te gaan, nog 6 te gaan, of ik berekende dat ik op dag 1 nog 10 keer zo lang moest, op dag 2 nog 5 keer zoveel. Vanaf dag 3 begon het er al rooskleuriger uit te zien, want dan was het nog drie keer zoveel en een beetje. Of: morgen rond deze tijd zitten we bijna op de helft, overmorgen rond deze tijd zitten we op de helft en de dag erna zitten we eroverheen. Tergend langzaam kroop de tijd voorbij, terwijl ik me continue afvroeg wat nou ook alweer de reden was dat ik dit zo graag wilde doen.

Moge het duidelijk zijn. Het was een zware beproeving. Maar geloof me: het was het waard.

Een verbod op elk soort contact met je medestudenten

Laat ik beginnen met het makkelijke gedeelte: De Stilte, ofwel de “Noble Silence”. Dat is niet alleen een verbod op conversatie met je medestudenten, maar een verbod op elk soort contact. Oogcontact, sluikse blikken, een lach, iets aanreiken, een deur openhouden? Allemaal verboden. Je wordt geacht elkaar met gebogen hoofd te passeren, om op die manier niet in de verleiding te komen. Het is onderdeel van het gehele proces van tot zelfinzicht komen, om je hoofd leeg te maken en elkaar niet te kunnen be?nvloeden. Ik vond het werkelijk waar een verademing. Het niet sociaal te hoeven zijn, het niet voor de 185 triljoenste keer je verhaal te vertellen, het niet grappig, beleefd of vriendelijk te hoeven zijn tegen iemand die je toch nooit meer ziet, maar lekker op je gemak in je eigen wereldje rondhangen, zonder zorgen over wat anderen van je vinden of denken.

De rust van helemaal van de wereld te zijn afgesloten

Ook het afgesloten zijn van de wereld vond ik een verademing. Bij aankomst in het centrum lever je al je persoonlijke bezittingen in. Je telefoon, boeken, tablet, schrijfgerei, alles wat je gedachten zou kunnen afleiden gaat in een grote stalen kist met een slot erop. Ook dit heeft een achterliggende gedachte: het zou het gemakkelijker maken om dieper en dichter bij jezelf te komen. Het is even wennen, gewoon als je bent tig keer per dag naar je telefoon te grijpen. WhatsApp, Facebook, Instagram, E-mail, krant, TV, de hele dag door krijgen we een enorme stroom van informatie over ons heen en zijn we op zoek naar kennis en contact. Wat een rust geeft het als je ervan bent afgesloten. En zo verzin je andere dingen om je (overigens luttele) vrije tijd in te vullen. Je doet een handwas, veegt de gang, maakt de toiletten schoon, oefent de handstand, flost je tanden grondiger dan ooit, ruimt je toilettas opnieuw in... en na een paar dagen lukt het je helemaal niets te doen en simpelweg te "zijn".

Een bord rijst met linzen en hete pepers als ontbijt

Dan het gedeelte wat niet zo vreselijk is als het lijkt: het vroege opstaan. Om 4 uur ‘s ochtends gaat de wekker, om 4:30 begint de eerste van de vijf (!!) dagelijkse meditatiesessies. Aangezien je om 21 uur hondsmoe plat gaat, is 4 uur opstaan prima te doen en was ik vaak iets voor de wekker al wakker (lees mijn blog over vroeg opstaan hier)

Na de eerste ochtendsessie, ontbijt je om 6:30. Geen bakkie koffie met een gebakken ei of een bak yoghurt met fruit, maar, BAM, een bord rijst, linzen, bonen, groenten en hete pepers. Dan, om 11 uur, na nummer twee van de vijf meditatiesessies krijg je je lunch. Wederom rijst met toebehoren. Om 17 uur nog een banaan met een bak thee, en that's it, aangezien zelf meegebracht eten ten strengste verboden is. Klinkt zwaar, maar het menselijk lichaam past zich snel aan. Daarnaast zit je de hele dag op je kont met je ogen dicht, dus echt veel verbrand je niet.

Spinnen zo groot als mijn hand en heel veel bloedzuigers

De basic voorzieningen waren even slikken. En laat basic hier een understatement zijn. Toen ik mijn “ kuti ” binnenstapte, was het de eerste van de vele keren dat ik dacht: “waar ben ik aan begonnen?” Een betonnen hok. Een rafelig gordijn als deur. Een stenen ophoging met een dun, muf matrasje om op te slapen. Een dikke, klamme lucht. Tralies voor de ramen. Het voelde alsof ik een aflevering van Prison Break was binnengestapt. Om over de gedeelde badkamers en toiletten maar te zwijgen. Spinnen zo groot als mijn hand, bloedzuigers, heel veel muggen en een verdwaalde mega kakkerlak.

Tien-en-een-half uur mediteren een fysieke hel

Dan het zware - maar tegelijkertijd voornaamste - gedeelte: het mediteren. Van de 17 uur dat je wakker was, mediteerde je er 10 ?. Tien-en-een-half uur! Dat is 10 ? uur met je ogen dicht je hoofd proberen leeg te maken. Dat is 10 ? uur zitten tot je van gekkigheid niet meer weet hoe dat moet. Je kont, je knie?n, je nek, je rug, je benen, alles, echt ALLES doet pijn, is stram en kraakt. Op dag 2 trok ik het al niet meer en heb ik een meditatiekruk gevraagd. Een kleine houten stoel met een veel te lage en rechte rugleuning. Ergo: nog steeds verre van comfortabel maar het verbeterde mijn leven een paar procent.

Saillant detail is dat het een belangrijk onderdeel van deze meditatietechniek is, om zo lang mogelijk - dus zonder een vin te verroeren - in dezelfde houding te blijven zitten. Dat heeft te maken met de achterliggende theorie van de Vipassana, zoals deze techniek heet en wat “de dingen zien zoals ze echt zijn” betekent. Zo moest je op dag 4 twee uur lang stokstijf blijven zitten en vanaf dag 5 drie keer per dag een uur. Conclusie: fysiek was het een hel.

Frustratie en vreselijk langgerekte verveling

Daarnaast is 10 ? uur mediteren ook gewoon echt heel saai! Kan men sterven van saaiheid? Want dan ben ik zeker 673 keer naar gene zijde vertrokken. De ochtendsessies (een van 2 uur en een van 3 uur) en avondsessies (een van 1 uur en een van een half uur) waren nog wel door te komen. Een uurtje mediteren, rondje lopen, nog een stukje mediteren, een beetje mijmeren over het leven of leuke levensmomenten terughalen en eindigen met nog een kleine meditatie. Maar de middagsessies duurden 4 uur en deden mij de das om. Frustratie en vreselijk langgerekte verveling. Elke dag zag ik er als een berg tegenop en elke keer kwam ik er afgedraaid uit.

Hardcore leren mediteren

Vipassana is een van de twee meditatietechnieken die de Boeddha na zijn verlichting onderwees. Het programma dat ik volgde is door hem uitgedacht en wordt nu, duizenden jaren later, nog steeds bijna identiek toegepast in de meer dan 100 Vipassana centra over de wereld. De techniek is echter niet aan het boeddhisme, of enige andere religie, verbonden. Er wordt nimmer geld in rekening wordt gebracht voor het volgen van een Vipassana cursus. Zelfs niet voor eten of verblijf. Alle onkosten (mogen alleen maar) worden betaald door oud-studenten die de 10-daagse cursus hebben gevolgd, goede resultaten hebben ervaren en anderen de kans willen geven daar ook van te profiteren. Ik vind het een mooie gedachte.

Dan nu de hamvraag: heb ik eruit gehaald wat ik hoopte? Daar kan ik alleen maar volmondig JA op antwoorden. Ik heb namelijk hardcore leren mediteren! Niets van dat huis-tuin-en-keuken-gemediteer dat ik tussendoor wel eens probeerde, maar serieuze shit met energiestromen - free flow - die je door je lichaam voelt gaan en je het gevoel van gewichtloosheid geven.

105 uur keihard oefenen op mediteren

De eerste keer dat ik dit voelde, op dag 5, dacht ik alleen maar: “ja dag, ik verbeeld het me. De saaiheid is op mijn hersens geslagen en ik begin langzaam koek-koek te worden”. Maar toen lukte het me weer. En weer. En nu lukt het me keer op keer die flow in mijn lijf te activeren. En nee, ik ben niet zweverig. Ik heb er simpelweg 105 uur keihard op zitten oefenen.

De ervaring op zichzelf was uiteraard ook heel bijzonder. Stel je voor: je zit als blanke reuzin tussen 25 Sinhalese vrouwtjes van 1 meter 55. En ondanks dat je geen contact met elkaar hebt, zie en voel je dat iedereen het zwaar heeft. Dat schept een band waar geen woorden voor nodig zijn.

Opgeven was geen optie, hoe zwaar het ook zou zijn

And last but not least. De uitdaging. Ik had tegen mezelf gezegd dat opgeven geen optie was, hoe zwaar het ook zou zijn. De kick dat ik het gedaan heb is onbetaalbaar. Ik heb het gevoel dat ik de hele wereld aankan.

En jij? Zie jij jezelf een 10-daagse meditatiecursus doen of denk je: "nooit van mijn leven!"? Ik ben benieuwd naar jouw idee?n en eventuele ervaringen hierover!